Kijk alsjeblieft uit wanneer je een auto van de zaak rijdt. Mijn accountants waren, op verzoek van de belastingdienst, met haar over plaatsing van mijn bedrijven onder Horizontaal Toezicht in gesprek. Een regeling, waarbij, op basis van correct fiscaal gedrag, voortaan een jaarlijkse accountantsverklaring dat de cijfers kloppen, voldoende is. Klinkt relaxt. Mijn oorspronkelijke bereidheid om daartoe over te gaan, daalde echter tot het nulpunt door de wijze waarop ik twee jaar geleden ineens door de inspectie loonbelasting met onbetamelijke reacties op mijn al tientallen jaren keurig bijgehouden verplichte kilometeradministratie werd geconfronteerd. Je moet daarin laten zien dat je met de zakenauto privé minder dan 500 km per jaar rijdt. Geen probleem, want daar kom ik niet aan toe, mede omdat ik privé in het luxe bezit ben van nog enige auto’s, terwijl ik het liefst op de fiets zit. Zakelijk leg ik niet veel af, hooguit 6 à 7.000 km per jaar.
De behandelend controleur van die inspectie insinueerde twee jaar geleden plotseling, dat ik met mijn bedrijfsauto al minstens vijf jaar lang meer dan de toegestane 500 km had gereden en dus over deze periode per jaar een bijtelling van 25 % over de aanschafprijs van de auto en een vergrijpboete van 40 % daarvan moet betalen. Hiertegen hebben wij natuurlijk bezwaar gemaakt en onze volledige administratie overlegd. Tijdens een bezoek van onze fiscalist toverde de man plots een enorme stapel trajectcontroles en enige verkeersovertredingen op tafel en vergeleek die met onze informatie. Toen, en ook de periode daarna, vond hij helemaal niets wat niet klopte, behoudens één overtreding van 12 km, omdat ik op een zondag vergat een spoedrit voor een noodgeval bij een bedrijfspand op te schrijven. Om toch te scoren, hamerde deze ambtenaar ineens de ritten naar mijn business seats bij Ajax als privé kilometers af. Waanzin, mede gezien het feit dat de vennootschapsbelasting die stoelen niet voor niets als puur zakelijk beoordeelt.
Terecht, want een zeer hoog percentage van de Randstedelijke vastgoedwereld begeeft zich binnen de muren van De Arena, het stadion van Ajax. Je komt daar kandidaat huurders tegen, maar ook bestuurders van pensioenfondsen, ontwikkelaars, bouwers, ministers, burgemeesters,bankiers, makelaars of gewoon collega-beleggers. Op de naïeve vraag welke transacties wij daar dan tot stand brachten, hebben wij geantwoord dat deze indirect tot stand komen. Je gaat daar natuurlijk geen koop- of huurcontract ondertekenen, maar legt en onderhoudt er contacten, en blijft op de hoogte van de markt. De controleur die zomaar uit de heup op ons kan schieten, kent en begrijpt ons wereldje in het geheel niet. Kennelijk mag hij ook ongestraft onze fiscalist insinuerend bejegenen met teksten als: ‘De heer Smitsloo houdt zeker heel erg van voetbal’. Hij had echter uit de stukken kunnen constateren dat ik nog nooit een uitwedstrijd van Ajax heb bezocht, dus zo gek ben ik er nou ook niet op, terwijl mijn vaak vergezellende mededirecteur een fervent PSV ‘er is. Ook loog hij door te stellen: ‘dat ik, bij afwezigheid, mijn auto aan anderen uitleen en dezen daarmee naar de Arena liet gaan’, iets wat nog nooit gebeurd is. Zo ook nog beweringen als: ‘Hij haalt altijd eerst zijn broer op in Utrecht’, nou, dan moet ik ver rijden, want die woont in Zuid-Amerika. Schandalig dat een ambtenaar zo burgers vanuit een nergens op gebaseerde, integriteit aantastende, als jaloers overkomende attitude, mag benaderen. Gelukkig hebben wij getuigen van dit wangedrag.
Vanaf mijn 21e heb ik alle aangiftes en aanslagen in mijn bezit. Die werden altijd allemaal in orde bevonden en zonder enig geduvel afgehandeld. Sterker nog, de afgelopen jaren ontving ik driemaal een definitieve aanslag die niet klopte en stortte de belastingdienst geld op mijn rekening. Omdat ik geen gezeur wil, betaalde ik dit direct onverplicht en ongevraagd terug. Ik wil de schijn niet tegen hebben, en zorg altijd dat alle aangiftes uiterlijk 1 april de deur uit zijn. Wij moeten ons brood op een andere manier verdienen. Met toepassing van de regels bij Horizontaal Toezicht, had ik sowieso nooit zo behandeld mogen worden. Ik heb er echter niet meer zo ‘n vertrouwen in daartoe over te gaan. De onrechtmatigheid blijkt ook uit het feit dat de man bij wie wij nu bezwaar mogen aantekenen, onder dezelfde inspecteur valt als de controleur. De slager die zijn eigen vlees keurt. Waarschijnlijk gaan we dus maar direct naar de rechter. Over het vervolg informeer ik jullie nog, terwijl ik ook graag verneem als en hoe je hetzelfde hebt ervaren. Wees gewaarschuwd, want het lijkt er erg op dat mijn zaak een pilotproject, dus uitprobeersel, van de belastingdienst betreft.’
Deze post Kilometeradministraties en Belastingdienst Leiden als slager die eigen vlees keurt verscheen eerst op Rijnstreek Business.
